Na pewno nie raz obiło się o uszy stwierdzenie, że dzieci to najmłodsza grupa, która może zmagać się z zaburzeniami łaknienia. Ta najmłodsza grupa, zwana potocznie niejadkami, nie jest jedyną, której dotyczy ten problem. Czym jest zaburzenie łaknienia i jak się objawia oraz jakie może powodować konsekwencje? O tym przeczytasz w poniższym artykule.
Zjesz coś? Nie, dziękuję
Brak apetytu może się objawiać bardzo różnie. Tak samo jak różne mogą być jego podstawy. Często jest on uwarunkowany wiekiem osoby, która się z nim zmaga, a także nawykami żywieniowymi. O ile u najmłodszych, problem ten może być efektem złych nawyków żywieniowych wpajanych przez rodziców, o tyle w starszych grupach wiekowych może stanowić objaw depresji, następstwo przewlekłego stresu lub po prostu dotyczyć zaburzeń odżywiania. Szacuje się, że najbardziej narażonymi grupami są osoby w wieku powyżej 65 roku życia oraz najmłodsze w przedziale 5-10 lat. O ile ktoś rezygnuje z posiłku, usprawiedliwiając się dbaniem o linię i chęcią schudnięcia, o tyle długotrwałe niedojadanie może być groźne w skutkach i nie należy go bagatelizować.
Sprawdź także: Depresja – zaburzenie dla Twojego życia
Jak się objawia brak apetytu w poszczególnych grupach wiekowych?
W grupie najmłodszej brak apetytu może być efektem złego wychowania i dokarmiania dziecka między posiłkami. Nic dziwnego, że zasiadając do stołu, jego mały żołądek jest już pełny, a dziecko rezygnuje ze zjedzenia posiłku. Innym powodem jest też to, że w domu dziecko nie ma możliwości decydowania o tym, na co ma ochotę, a podsuwane przez rodziców dania nie zawsze mogą być jego ulubionymi. Rodzice nie powinni bagatelizować walorów smakowych dziecka i wspólnie z nim odkrywać jego ulubione smaki. Nie bez powodu proponuje się, by dania na talerzu dzieci wyglądały bajkowo i kolorowo, co ma zachęcić najmłodszych do kosztowania warzyw, owoców a tym samym przypominać słodycze, które same w sobie są kolorowe i wymyślne.
W grupie osób starszych brak apetytu może paradoksalnie wynikać z jedzenia na szybko, nie zwracając uwagi na to, co jemy, co przekłada się na problemy trawienne: wzdęcia, zgagę, problemy z wypróżnianiem. Dużą rolę odgrywa też stres oraz fakt, że spędzając godziny pracy w pozycji siedzącej bez większego ruchu, apetyt obniża się, co jest zjawiskiem naturalnym. Warto więc wybierać się na wieczorne spacery, wybierać schody zamiast windy i pokochać lekkie ćwiczenia, które przywrócą regularną aktywność i pobudzą organizm.
Sprawdź także: Niezawodne sposoby na uspokojenie i pozbycie się stresu
U osób w podeszłym wieku utrata apetytu to efekt starzenia się organizmu. Spada zapotrzebowanie na określoną podaż kalorii, a układ trawienny nie jest już tak sprawny. Znajdujący się w mózgu ośrodek odpowiedzialny za uczucie głodu i sytości nie spełnia swojej roli, jak należy, a to przyczynia się do tego, że starsze osoby jedzą mniej. Zaburzony jest także zmysł węchu i smaku, przez co przyjemność wynikająca z jedzenia jest znikoma. Przy takich dolegliwościach najbardziej skuteczna może okazać się zmiana postaci diety ze stałej na płynną.
Skutki niejedzenia
Brak apetytu zwany zaburzeniami łaknienia jest problemem, który wymaga wizyty u odpowiedniego lekarza. Przewlekły i długotrwały brak apetytu, a co za nim idzie – niedojadanie, lub wręcz unikanie posiłków – może mieć poważne skutki, wymagające trudnego leczenia. Przede wszystkim zaburzenia łaknienia mogą przyczynić się do zaburzeń odżywiania i idącego w parze niedożywienia. Zrozumieć trzeba, że utrata wagi to tylko niewielki efekt uboczny widoczny gołym okiem. To, co się dzieje wewnątrz organizmu, prowadzi do jego wycieńczenia. Dla osób, które nie są przekonane do jedzenia ,polecanym przez nas produktem jest Nutridrink. To środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, który jest polecany dla osób, u których występują zaburzenia czynnościowe układu pokarmowego oraz czują niechęć do przyjmowania pokarmów.
Nieodpowiednia podaż pokarmu przyczynia się do pogorszenia samopoczucia. Organizm nie funkcjonuje tak, jak powinien, co przekłada się na spadek witalności, sprawności intelektualnej, kondycji fizycznej i odporności. Z tego powodu niedożywiony organizm częściej łapie rozmaite infekcje, a przy tym czas wyleczenia jest znacznie dłuższy, niż u osoby z prawidłowym apetytem. Konsekwencją zaburzeń odżywiania jest także anemia i niedokrwistość, a także zaburzenia procesu gojenia się ran.
Nikt nie zaprzeczy, że jedzenie to przyjemność. Po co więc ją sobie odbierać? Żeby żyć pełną piersią, trzeba jeść. Już same konsekwencje powinny uświadomić nam, jak niezbędne jest dostarczanie sobie odpowiedniej ilości pokarmu w ciągu dnia.
